یک دیگ نقطه شروع برای هر سیستم بخار است و یک طراحی لوله آتش رایج ترین پیکربندی است (شکل 2). متغیرهای زیر بر کارایی تأثیر می گذارند یا حداقل نشان می دهند:

فشار و جریان بخار.

حجم سوخت، که باید به محتوای انرژی کل تبدیل شود.

حجم و دمای هوای احتراق

دمای گاز دودکش.

جریان آب تغذیه و دما.

حجم انفجار.

اکثر این اندازه‌گیری‌ها مستقیماً به سیستم کنترل دیگ گزارش می‌دهند تا بتواند عملکرد ثابتی را حتی در زمان بارگیری و سایر شرایط عملیاتی متفاوت ارائه دهد. به طور طبیعی، فرآیند احتراق بزرگترین نگرانی است زیرا محرک اصلی هزینه را نشان می دهد. اندازه گیری اولیه تعیین می کند که چقدر سوخت مصرف می شود. این باید به محتوای انرژی تبدیل شود زیرا انواع سوخت بر اساس طراحی دیگ بخار استفاده می شود.

فلومترهای جرم حرارتی جرم را بهتر از اندازه گیری حجم برای این کاربرد اندازه گیری می کنند. آنها را می توان بر اساس نوع سوخت مورد استفاده – به عنوان مثال یک درجه روغن سوخت خاص – برنامه ریزی کرد تا ارزش حرارتی آن را منعکس کند. موقعیت‌های دیگر ممکن است به فناوری‌های دیگری مانند کوریولیس، گرداب یا فلومترهای اولتراسونیک برای نظارت بر پارامترهای اضافی مانند دما و فشار نیاز داشته باشد.

جریان هوای احتراق باید با نرخ جریان سوخت مطابقت داشته باشد تا کارآمدترین احتراق را فراهم کند. با این حال، نظارت بر دمای بین پیش گرم کن و مشعل نیز مهم است. استفاده از گرمای باقیمانده از گاز دودکش برای گرم کردن هوای احتراق باعث افزایش راندمان می شود. به طور مشابه، یک بخاری آب تغذیه گرما را از گاز دودکش می گیرد، بنابراین نظارت بر دما، جریان و فشار آب تغذیه در جایی که وارد دیگ می شود بسیار مهم است.