آشکار ساز گاز

آشکارساز گاز ابزاری است که برای تشخیص غلظت نشت گاز استفاده می شود. آشکارساز گاز عمدتاً با استفاده از حسگر گاز در داخل برای تشخیص وجود گاز در محیط کار می کند. سنسور گاز به عنوان یک نقطه مرجع یا مقیاس عمل می کند که بخش اصلی آشکارسازهای نشت گاز است. سنسورهای گاز مختلف می توانند به گازهای مختلف واکنش نشان دهند، به طوری که آشکارساز گاز می تواند انواع و غلظت گازها را تشخیص دهد. هنگامی که غلظت گاز شناسایی شده از مقدار از پیش تعیین شده بیشتر شود، زنگ هشدار برای گرم کردن کاربر به صدا در می آید. بنابراین، محافظت از جان شما یک بخش ضروری از سیستم ایمنی است.

فهرست

1. آشکارسازهای گاز چه نوع گازهایی را می توانند مانیتور کنند؟
2. انواع مختلف آشکارسازهای گاز چیست؟
3. آشکارساز گاز چگونه کار می کند؟
4. چگونه یک آشکارساز گاز مناسب انتخاب کنیم؟
5. چگونه یک آشکارساز گاز را کالیبره کنیم؟
6. چگونه یک آشکارساز گاز ثابت نصب کنیم؟
7. آشکارسازهای گاز چه نوع گازهایی را می توانند مانیتور کنند؟

چه نوع گازهایی را می توان توسط آشکارسازهای گاز تشخیص داد؟

معمولاً دسته‌های درختی از گازها وجود دارد که باید توسط آشکارسازهای گاز در زندگی روزمره و کار اندازه‌گیری شوند، یعنی گازهای قابل احتراق، گازهای سمی و VOC (ترکیبات آلی فرار).

• گاز قابل احتراق

گاز قابل احتراق رایج ترین نوع گازی است که باید توسط آشکارساز گاز نظارت شود. گاز قابل احتراق به گازی اطلاق می شود که می تواند به طور یکنواخت با هوا (یا اکسیژن) در محدوده غلظت معینی مخلوط شود تا گاز از پیش مخلوط شده تشکیل شود که با برخورد با منبع آتش منفجر می شود و در حین احتراق مقدار زیادی انرژی آزاد می کند. چنین گازهایی در محیط کار صنایع شیمیایی نفت، تولید مواد شیمیایی و غیره در همه جا وجود دارند.

گازهای قابل احتراق متداول شامل:

• هیدروژن (H2)،
• مونوکسید کربن (CO)،
• متان (CH4)،
• اتان (C2H6)،
• پروپان (C3H8)،
• بوتان (C4H10)،
• اتیلن (C2H4)،
• پروپیلن (C3H6)،
• بوتن (C4H8)،
• استیلن (C2H2)،
• پروپیولیک (C3H4)،
• بوتیل استیلن (C4H6)،
• سولفید هیدروژن (H2S)،
• فسفین (PH3) و غیره است.

برخی از آشکارسازهای گاز می توانند تنها یک نوع گاز را شناسایی کنند، در حالی که برخی دیگر می توانند انواع مختلفی از گازها را تشخیص دهند. هنگام انتخاب یک آشکارساز گاز قابل احتراق، باید با توجه به محیط موجود در محل تعیین شود.

اگر محیط کار نسبتاً ساده باشد، تنها یک گاز وجود دارد، سپس یک آشکارساز گاز را انتخاب می کنیم. اما محیط کار واقعی بسیار پیچیده است و ما اغلب با مخلوطی از چندین گاز مانند گاز مایع، گاز طبیعی، گاز و غیره مواجه می شویم که حاوی چندین نوع گاز قابل احتراق در گاز هستند. در چنین حالتی، ما به یک آشکارساز چند گازی نیاز داریم که بتواند آنهایی را که چه نوع گاز قابل احتراق در گاز مخلوط زیاد است را تشخیص دهد تا از خطر سوختن و انفجار جلوگیری کند.

شکل 1.آشکار ساز گاز

• گاز سمی

گاز سمی به گازهایی اطلاق می شود که برای بدن انسان مضر و حتی سمی ایجاد می کنند. این گاز عمدتاً به گازهای تحریک کننده (می تواند چشم ها و مخاط دستگاه تنفسی را تحریک کند) و گاز خفگی (می تواند ناشی از کمبود اکسیژن به بدن باشد) تقسیم می شود. این گازها می توانند مستقیماً به بدن انسان آسیب وارد کنند و همچنین بسیار خطرناک هستند.

گازهای سمی رایج شامل:

• مونوکسید کربن (CO)،
• سولفید هیدروژن (H2S)،
• آمونیاک (NH3)، کلر (CL2)،
• دی اکسید گوگرد (SO2) و غیره هستند.

هنگامی که آشکارساز گاز گاز سمی را نظارت می کند، ما معمولاً گاز سمی را از چندین سطح کمیت می کنیم:

TWA:

غلظت متوسط وزنی 8 ساعته، معمولاً هر 15 دقیقه یک بار نمونه برداری می شود. کار کردن با این غلظت به مدت 8 ساعت هیچ تاثیری بر سلامتی ندارد.

STEL:

غلظت متوسط وزنی 15 دقیقه ای، معمولاً هر 5 دقیقه یک بار نمونه برداری می شود. افرادی که 15 دقیقه زیر این غلظت بمانند آسیب جبران ناپذیری وارد نمی کنند.

IDLH:

تهدیدی فوری برای تمرکز زندگی و سلامتی، که گاهی اوقات دوز کشنده فوری نامیده می شود. افراد در این غلظت فوراً می میرند یا توانایی فرار را از دست می دهند.

MAC:

حداکثر غلظت مجاز. کمتر از این غلظت، کارگران برای مدت طولانی بدون ایجاد خطرات حاد یا مزمن شغلی درگیر کار مولد هستند.

با دانستن چهار سطح بالا، می‌توانیم از عدد موجود در آشکارساز گاز یا سیگنال هشدار برای تعیین اینکه آیا گاز سمی در محیط کار ما نشت می‌کند یا به بدن ما آسیب می‌زند، استفاده کنیم.

• VOC (ترکیبات آلی فرار)

VOC به هر مایع یا جامد آلی خودفرار در دما و فشار معمولی اطلاق می شود که معمولاً حلال آلی نامیده می شود. آشکارساز گاز VOC می تواند بنزین، گازوئیل، بنزن، نفت خام، رنگ و غیره را تشخیص دهد.

آشکارسازهای گاز به طور گسترده ای در تولید برق فتوولتائیک، تولید برق زباله، تصفیه گاز زباله، گاز طبیعی، برق، داروسازی، صنایع شیمیایی، مواد غذایی، تنباکو، ریخته گری، آهن و فولاد، معدن، نفت، گاز، نفت، صنایع کاغذ استفاده می شود. ، کشتی سازی و کشتیرانی، نقاشی، تصفیه فاضلاب و سایر صنایعی که می توانند گازهای ویژه تولید کنند.

شکل2.برنامه های کاربردی آشکارساز گاز VOC

انواع مختلف آشکارسازهای گاز چیست؟

انواع مختلفی از آشکارسازهای گاز وجود دارد. در اینجا چند دسته بندی از ردیاب های گاز از زوایای مختلف آورده شده است که به شما در انتخاب نوع آشکارساز کمک می کند.

با توجه به گازهای مختلف شناسایی شده، آشکارسازهای گاز قابل احتراق، آشکارسازهای گاز سمی، آشکارسازهای گاز معمولی و آشکارسازهای گاز ویژه وجود دارد. قیمت متفاوت است، از صدها تا هزاران، حتی تا ده ها هزار.

طبق طبقه بندی عملکردی، آشکارساز تک گاز و آشکارساز چند گاز وجود دارد. آشکارساز گاز منفرد عمدتاً برای تشخیص نوعی گاز در موقعیت تشخیص استفاده می شود.

• دتکتور مولتی گاز دارای دتکتور گاز 4 در 1،
• دتکتور گاز 5 در 1،
• دتکتور گاز 6 در 1 و …

می باشد که با یک دستگاه می تواند وجود یک یا چند گاز را تشخیص دهد. آشکارساز چند گازی که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد، آشکارساز 4 گازی است که برای نظارت بر نشت گاز LEL، CO، O2 و H2S استفاده می شود.

با توجه به نحوه استفاده، می توان آن را به دو دسته قابل حمل (دستی) و ثابت (آنلاین، دیواری) طبقه بندی کرد. انتخاب نوع آشکارساز گاز معمولاً به سناریوی استفاده بستگی دارد. آشکارساز گاز قابل حمل برای تشخیص ایمنی توسط اپراتورهای میدانی قبل از عملیات استفاده می شود. آشکارساز گاز نوع ثابت عمدتاً تشخیص مداوم را برای مدت طولانی انجام می دهد تا از ایمنی سایت اطمینان حاصل شود و به کنترل پرسنل در محل نیاز ندارد و می تواند به طور هوشمند به هم متصل شود.

با توجه به روش نمونه برداری، نوع انتشار و نوع پمپ مکش وجود دارد. آشکارساز گاز انتشار با تماس با گاز در ناحیه شناسایی شده، گاز را تشخیص می دهد. به این معنی که کارگر باید در محلی که گاز کشف شده در آن قرار دارد وارد شود. با این حال، هزینه نسبتا کم است. آشکارساز گاز نوع پمپ می تواند نمونه گاز را با یک پمپ داخلی بکشد، بنابراین زمان پاسخگویی سریع دارد و به کارگر اجازه می دهد تا اندازه گیری را در فاصله نسبتاً دور انجام دهد و ایمنی کارگر را تضمین کند.

با توجه به اصل تشخیص، انواع مختلفی از سنسورهای گاز برای تشخیص گازهای مختلف وجود دارد، از جمله الکتروشیمیایی، نیمه هادی ها، اکسیداسیون، کاتالیزوری، فوتیونیزاسیون، مادون قرمز و غیره.

آشکارساز گاز چگونه کار می کند؟

اصل کار آشکارساز گاز عمدتاً به سنسور گاز، اجزای اصلی آشکارساز گاز بستگی دارد. سنسورهای مختلف گاز اصول متفاوتی برای تشخیص نشت گاز دارند. درک اصل کار ردیاب گاز می تواند به شما کمک کند تا با ایرادات کوچک ردیاب گاز در کارهای روزمره خود مقابله کنید. موارد زیر چندین ساختار و اصل سنسور گاز رایج را به شما ارائه می دهد.

شکل3. مکانیزم آشکار ساز گاز

الکتروشیمیایی

سنسور گاز الکتروشیمیایی برای اندازه‌گیری جریان تولید شده توسط گاز شناسایی‌شده یا در حال اکسید شدن شیمیایی یا کاهش در الکترود به منظور به دست آوردن غلظت گاز استفاده می‌شود. بخش قابل توجهی از گازهای قابل اشتعال، سمی و مضر دارای فعالیت الکتروشیمیایی هستند که می تواند اکسیده یا کاهش یابد. از طریق واکنش، ترکیب و غلظت گاز را می توان تشخیص داد.

سنسورهای الکتروشیمیایی برای آشکارسازهای گاز سمی برای نظارت بر CO2، H2S، NO، NO2، CLO2، HCN، NH3، PH3 و ترکیبات آلی سمی مختلف مناسب هستند.

• نیمه هادی

سنسورهای نیمه هادی از مواد نیمه هادی اکسید فلز ساخته شده اند. در دمای معین، هدایت الکتریکی با ترکیب گاز محیط تغییر می کند. دی اکسید قلع رایج ترین ماده مورد استفاده در حسگرهای نیمه هادی است.

به عنوان مثال، حسگرهای نیمه هادی برای تشخیص الکل استفاده می شود، بر اساس این اصل که مقاومت دی اکسید قلع به طور چشمگیری کاهش می یابد زمانی که با گاز الکل در دماهای بالا مواجه می شود.

حسگرهای گاز نیمه هادی را می توان به طور موثر برای تشخیص متان (گاز طبیعی، متان)، الکل، مونوکسید کربن، سولفید هیدروژن، آمونیاک (از جمله آمین ها، هیدرازین) استفاده کرد. سنسور گاز نیمه هادی ارزان است و برای تشخیص گاز شهری مناسب است، اما پایداری ضعیفی دارد و به شدت تحت تاثیر محیط قرار می گیرد. بنابراین، برای مکان هایی با نیازهای اندازه گیری دقیق مناسب نیست.

• مهره کاتالیزوری

سنسور مهره کاتالیزوری بر اساس اصل پل وتستون کار می کند، یعنی زمانی که مقاومت القایی و گاز قابل احتراق در محیط دارای احتراق غیر شعله ای هستند، گرما مقدار مقاومت مقاومت القایی را تغییر می دهد و تعادل پل از بین می رود و باعث می شود سیگنال جریان پایداری را که متناسب با غلظت گاز قابل احتراق است، تولید می کند.

سنسور مهره کاتالیزوری معمولا برای تشخیص گازهای قابل احتراق استفاده می شود. دارای تشخیص دقیق، پاسخ سریع، عمر طولانی و قیمت پایین است. با این حال، بیشتر بخار ترکیب آلی عنصر دارای مهار سمی برای حسگر است.

• رسانایی گرمایی

هر گاز رسانایی حرارتی خاص خود را دارد. هنگامی که دو یا چند گاز از نظر هدایت حرارتی تفاوت زیادی دارند، می توان از عناصر هدایت حرارتی برای تشخیص محتوای یکی از اجزاء استفاده کرد. از چنین حسگرهایی برای تشخیص هیدروژن، دی اکسید کربن و غلظت بالای متان استفاده شده است. با این حال، این نوع سنسور گاز را می توان در محدوده باریکی با عوامل محدود کننده بسیاری اعمال کرد.

• فتویونیزاسیون

آشکارساز فوتیونیزاسیون (PID) از یک منبع نور UV برای تبدیل ترکیبات آلی موجود در گاز شناسایی شده به یون‌های مثبت و منفی (یونیزاسیون) استفاده می‌کند که قابل تشخیص هستند. آشکارساز بار گاز یونیزه شده را اندازه گیری می کند و آن را به سیگنال جریان تبدیل می کند که تقویت شده و به عنوان غلظت “PPM” نمایش داده می شود. پس از شناسایی، یون ها دوباره ترکیب می شوند و گازها و بخارات را تشکیل می دهند.

PID برای تعداد زیادی از ترکیبات آلی حاوی کربن از جمله آروماتیک و آلکیل یدیدها مناسب است. الفین ها، ترکیبات گوگردی، آمین ها، کتون ها، اترها، آلکیل برومیدها و استرهای سیلیکات. استرهای آلی، الکل ها، آلدهیدها و آلکان ها، آمونیاک، آرسنیک، سلنیوم، برم و ید و غیره.

• فرو سرخ

حسگر گاز مادون قرمز (IR) از ویژگی های جذب انتخابی مولکول های گاز مختلف در طیف مادون قرمز نزدیک استفاده می کند. از طریق رابطه بین غلظت گاز و شدت جذب (قانون لامبرت- بیل لامبرت)، اجزای گاز را شناسایی و غلظت آنها را تعیین کنید.

سنسور مادون قرمز به طور گسترده ای در تشخیص انواع گازها استفاده می شود و دارای قابلیت اطمینان بالا، انتخاب خوب، دقت بالا، عدم سمیت، تداخل کمتر توسط محیط و غیره است. سنسور IR می تواند برای تشخیص دی اکسید کربن و متان استفاده شود. آشکارساز CO2 قابل حمل ATO از سنسور مادون قرمز با افزایش دقت و ثبات استفاده می کند.

شکل4.انواع سنسور های آشکار ساز گاز

چگونه یک آشکارساز گاز مناسب انتخاب کنیم؟

از طریق مقدمه فوق، ما یک درک کلی از انواع آشکارساز گاز داریم. انتخاب یک آشکارساز گاز مناسب برای ما مفید است. برای موارد مختلف تولید و نیازهای آزمایش، انتخاب یک آشکارساز گاز مناسب با ایمنی جان و مال مهم است. برای انتخاب آشکارساز گاز می توان عوامل زیر را در نظر گرفت.

• نوع گاز

هر بخش تولید با انواع مختلفی از نشت گاز مواجه خواهد شد. بنابراین، هنگام انتخاب یک آشکارساز گاز، باید تمام سناریوهای ممکن را در نظر گرفت.

اگر متان و سایر آلکان های کمتر سمی در اکثریت باشند، آشکارساز LEL بدون شک مناسب ترین انتخاب است. این نه تنها به این دلیل است که آشکارساز LEL در اصل ساده است و به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد، بلکه برای نگهداری و کالیبراسیون نیز مناسب است.

در حضور گازهای سمی مانند مونوکسید کربن (CO) و سولفید هیدروژن (H2S)، یک آشکارساز گاز خاص برای اطمینان از ایمنی کارگران ترجیح داده می شود.

در صورت وجود گازهای آلی سمی و مضر مانند هیدروکربن های آروماتیک، هیدروکربن های هالوژنه، آمونیاک (آمین)، اترها، الکل ها، لیپیدها و غیره، با توجه به غلظت کم که ممکن است باعث مسمومیت پرسنل شود، باید آشکارساز فوتیونیزاسیون را انتخاب کرد. آشکارساز LEL هرگز استفاده نمی شود، زیرا ممکن است باعث تلفات شود.

اگر نوع گاز چندین گاز بالا را پوشش دهد، انتخاب یک آشکارساز چند گازی ممکن است با نیمی از تلاش دو برابر نتیجه را به دست آورد.

• محدوده اندازه گیری

هر نوع آشکارساز گاز سمی و مضر دارای محدوده تشخیص ثابت خود است. تنها زمانی که تشخیص در محدوده اندازه گیری کامل شود، می توان از انجام دقیق اندازه گیری توسط دستگاه اطمینان حاصل کرد. اگر سنسور برای مدت طولانی فراتر از محدوده اندازه گیری اندازه گیری شود، ممکن است برای همیشه آسیب ببیند. به عنوان مثال، آشکارساز گاز کلر (Cl2) دارای محدوده 0-10 PPM است و اگر آشکارساز به طور تصادفی در محیطی بیش از 10PPM استفاده شود، سنسور ممکن است کاملاً بسوزد.

بنابراین، قبل از خرید ابزار تشخیص گاز، باید محدوده مورد نیاز شما را تایید کند. محدوده اندازه گیری آشکارساز گاز معمولاً 150 درصد غلظت گاز اندازه گیری شده در محل انتخاب می شود. از آشکارساز گاز با محدوده اندازه گیری بزرگ برای آزمایش غلظت های بسیار پایین استفاده نکنید، زیرا دقت نمی تواند برسد.

همچنین از محدوده استفاده تجاوز نکنید، این باعث مسمومیت سنسور آشکارساز گاز، اضافه بار و خرابی زودهنگام می شود.

• شرایط محیطی

شرایط محیطی شامل دما، رطوبت، فشار، سایر تداخل گاز، فرآیند تولید و غیره است که ممکن است بر دقت، حساسیت و قابلیت اطمینان آشکارسازهای گاز تأثیر بگذارد.

هنگام تشخیص نشت گاز، معمولاً از یک آشکارساز گاز برای تشخیص یک گاز خاص استفاده می کنیم. با این حال، معمولا بیش از یک گاز در محیط تشخیص وجود دارد، بنابراین باید توجه داشت که آیا گازهای دیگر در تشخیص آشکارساز گاز اختلال ایجاد می کنند و نتایج تشخیص را نادرست می کنند.

محیط‌های صنعتی مختلف همچنین انتخاب انواع مختلف آشکارسازهای گاز، قابل حمل یا ثابت را تعیین می‌کنند.

آشکارساز گاز قابل حمل

یا ردیاب گاز دستی، می تواند برای تشخیص گاز در هر زمان و هر مکان حمل شود.

آشکارساز گاز ثابت

به ابزاری اطلاق می شود که در یک منطقه خاص ثابت شده و برای نظارت بر زمان واقعی محیط گاز در منطقه استفاده می شود. این می تواند نظارت مداوم 24 ساعته را حفظ کند و می تواند به طور موثر با سایر تجهیزات تعامل داشته باشد.

به عنوان مثال، آشکارساز گاز نوع ثابت برای عملیات طولانی مدت تشخیص نشت در موقعیت های تولید یا ذخیره مناسب است. ابزار تشخیص گاز قابل حمل یا دستی برای تشخیص تعمیرات اساسی، تشخیص اضطراری، تشخیص ورود و تشخیص مدار استفاده می شود.

• کارکرد

اکنون آشکارسازهای گاز دارای عملکردهای اضافی زیادی مانند ضد آب، ضد گرد و غبار، ضد انفجار، ثبت اطلاعات، انتقال داده و غیره هستند که باید با توجه به نیاز واقعی انتخاب شوند.

• راحتی در استفاده

برای استفاده از آشکارسازهای گاز سبک ثابت، سیم کشی و نصب ضروری است در حالی که کار با آشکارساز گاز قابل حمل یا دستی برای کاربر نسبتاً آسان است. با این حال، مهم نیست که چه نوع آشکارسازهای گاز، کالیبراسیون منظم ضروری است. قبل از استفاده از آشکارساز گاز و پس از تغییر آشکارساز گاز، باید آشکارساز گاز را کالیبره کند تا از دقت آشکارساز گاز اطمینان حاصل شود و در واقع نقش محافظت ایمن را ایفا کند.

چگونه یک آشکارساز گاز را کالیبره کنیم؟

هنگامی که آشکارساز گاز برای یک دوره زمانی مورد استفاده قرار می گیرد، دقت ابزار تحت تأثیر محیط استفاده، از بین رفتن سنسور، عملکرد نادرست یا گاز مزاحم قرار می گیرد. به منظور اطمینان از دقت ابزار و ایمنی استفاده، آشکارسازهای گاز باید به طور دوره ای کالیبره شوند. به طور کلی، آشکارسازهای گاز یک بار در سال کالیبره می شوند و به طور دقیق، دستگاه هر شش ماه یا هر سه ماه یکبار کالیبره می شود. هرچه زمان های کالیبراسیون بیشتر باشد، آشکارساز کمتر مستعد رانش است و اثر تشخیص بهتر است.

به بیان ساده، کالیبراسیون ردیاب گاز به دو مرحله نیاز دارد: اولاً دستگاه را در “هوا” به صفر برسانید بدون اینکه حاوی گازهایی باشد که باید اندازه گیری شوند. در مرحله دوم، دستگاه با گازهای استاندارد با غلظت مشخص کالیبره شده است.

برای روش کالیبراسیون خاص آشکارسازهای گاز قابل حمل  پیشنهاد می شود به دفترچه راهنمای کاربر مراجعه کنید.

با توجه به تفاوت سنسور در آشکارسازهای گاز، روش کالیبراسیون نیز متفاوت است. در اینجا آشکارساز گاز ازن (O3) را به عنوان مثال در نظر می گیریم. آشکارساز گاز ازن معمولا در آزمایشگاه های صنعتی استفاده می شود و در حال حاضر بیشتر به روش تیتراسیون شیمیایی کالیبره می شود که در سطح بین المللی به عنوان یکی از روش های کالیبراسیون شناخته شده است. اصل آن استفاده از مواد شیمیایی ازن اکسیژن قوی برای واکنش با یدید پتاسیم است که اجازه می دهد ید آزاد به داخل آب خارج شود و باعث تغییر رنگ آب شود. پس از استفاده از محلول استاندارد تیوسولفات سدیم برای تیتراسیون، ید آزاد به یدید سدیم تبدیل می شود و پایان واکنش تغییر رنگ کامل آب است. علاوه بر روش تیتراسیون شیمیایی، آشکارسازهای گاز را می توان با گاز کالیبراسیون استاندارد کالیبره کرد که معمولاً توسط سازندگان دتکتورهای گاز استفاده می شود.

چگونه یک آشکارساز گاز ثابت نصب کنیم؟

شکل5.نصب آشکار ساز گاز ثابت

در صنعت نفت، صنایع شیمیایی و سایر صنایع موجود برخی از گازهای خطرناک، آشکارساز گاز تجهیزات ضروری برای اطمینان از ایمنی زندگی و تولید ما است.

به طور کلی، آشکارساز گاز ثابت انتخاب می شود که می تواند در یک نقطه تشخیص خاص نصب شود. دتکتور گاز و آلرم نوع ثابت نه تنها می تواند غلظت گاز را در محیط کار تشخیص دهد و زمانی که غلظت گاز از مقدار مشخص شده بیشتر شود، زنگ صدا و نور را ارسال می کند و از طریق اتصال با شیر برقی، منبع گاز را در محل کار قطع می کند. در همان زمان و اگزوز یا دستگاه اسپری را روشن کنید، که می تواند به طور موثر از خطر نشت گاز جلوگیری کند. پس چگونه باید دتکتور گاز ثابت را بعد از خرید نصب کنیم؟ بیایید مراحل نصب دتکتور گاز ثابت و هشدار گاز را به اشتراک بگذاریم.

اول

از همه، باید دید که کدام گازها باید شناسایی شوند و آیا مقررات ملی یا محلی یا کدهای نصب در مورد حفاظت در برابر آتش یا ساخت و ساز هنگام نصب تجهیزات تشخیص وجود دارد، و آیا استانداردهای ایمنی صنعتی مربوطه هنگام نصب چنین آشکارسازهای گاز وجود دارد یا خیر. و غیره این مقررات یا مشخصات نصب همان چیزی است که ما باید رعایت کنیم.

دوم،

باید نقاط خطر گاز را پیدا کند و بفهمد که کدام نقاط نشتی و نقاط گیرنده هستند. نقطه نشتی جایی است که گازهای خطرناک می توانند از آن خارج شوند. نقطه گیرنده مکانی است که گازهای خطرناک می توانند تهدیدی برای افراد، اموال یا تجهیزات باشند. اگرچه اکثر دستگاه ها نقاط نشتی و گیرنده زیادی دارند، اما این دو دسته از نقاط خطر همیشه در یک مکان نیستند.

به عنوان مثال، یک نشت احتمالی می تواند در یک کارخانه مجاور باشد، اما نقطه گیرنده ممکن است محدود به کارخانه نباشد و ممکن است منطقه وسیع تری را درگیر کند. برای شناسایی نقطه نشتی باید به کلیه نقشه های طبقه بندی مناطق خطر، مدیریت ایمنی فرآیند و طرح مدیریت ریسک و … مراجعه شود.

عموماً آشکارساز گاز ثابت باید نزدیک به نقطه نشت احتمالی نصب شود. نشت یاب و هشدار دهنده گاز باید در مکان هایی نصب شود که احتمال آسیب یا آسیب به پرسنل وجود داشته باشد، حتی اگر نشتی خاصی در نزدیکی وجود نداشته باشد.

سوم

سپس محل نصب دقیق دتکتور گاز را مشخص کرده و عملیات نصب را انجام دهید. نصب دتکتور گاز باید محکم باشد و با پیچ های انبساط در موقعیت مربوطه ثابت شود.

در عین حال، ما همچنین باید موقعیت نصب آشکارساز گاز را با توجه به گازهای مختلف شناسایی شده تنظیم کنیم.

هنگامی که گاز شناسایی شده سنگین تر از هوا باشد، ارتفاع نصب آشکارساز گاز باید 0.3 تا 0.6 متر از زمین باشد. هنگامی که گاز شناسایی شده سبکتر از هوا باشد، ارتفاع نصب آشکارساز گاز باید 0.5 متر تا 2 متر بالاتر از منبع آزاد باشد.

آشکارسازهای گاز را در مکان های زیر نصب نکنید:

1. مکان هایی که مستقیماً تحت تأثیر بخار و لامپ سیاه قرار می گیرند.
2. درگاه های تامین هوا، فن های تهویه، درهای اتاق و مکان های دیگر با جریان هوای زیاد.
3. جاهایی که بخار آب و قطرات آب فراوان است.
4. دمای زیر 40- یا بالاتر از 70 درجه سانتیگراد.
5. مکان هایی با میدان های الکترومغناطیسی قوی.

چهارم

در نهایت، سیم‌کشی آشکارساز گاز ثابت را انجام دهید تا آشکارساز گاز سیگنال‌های کنترل را دریافت کند.

سیم برای جلوگیری از تداخل سیگنال الکتریکی از یک سیم بسیار محافظ استفاده می کند. سیم کشی باید مطابق با نمودار سیم کشی دفترچه راهنمای کاربر آشکارساز گاز ثابت انجام شود.

پس از اتمام سیم کشی، آشکارساز را روشن کنید و بررسی کنید که آیا آشکارساز گاز به درستی کار می کند یا خیر.